28 Kasım 2016

Fidel Castro Şiiri


Fidel Castro Şiiri
(Protesto Şarkısı)
Halk minnettar o eyleme geçmiş sözlere,
Şarkılar söyleyen o harekete.
Ülkemin şarabından koydum bu yüzden
O uzak diyarlardan getirdiğim kâseye:
Yerin altında yaşayan insanların kanı var içinde
Biliyorum onlar, çıkıp o gölgeden
Senin boğazına dizildi.
Yüzlerce yıldır yaşayan
Buz tutmuş topraklardan ateş çıkartan
Madencilerdir onlar.
Kömür için denizin altına iniyorlar
Birer hayalet gibi geri dönüyorlar
Bitmek bilmeyen geceye alışıklar.
Günışığı çalınmış onlardan.
Bu kâsede onca ızdırap
Onca mesafe yüklü.
Rayihanın ve baharın gelişini
Madenlerin dibinden hisseden,
Karanlığın ve yanılsamaların hükmettiği
Tutsak insanların mutluluğu bu.

Mutlular çünkü biliyorlar o Adamın

En duru sabahlara ulaşmak için mücadele ettiğini.
La Pampa’nın yalnız evlatları
Güneyin madencileri
Patagonya soğuğunun çobanları
Kalay ve gümüşün babaları görüyor Küba’yı
Dağlarla evli olanlar
Chuquicamata’dan bakır çıkartanlar,
Yollara saklanmış insanlar
Saf bir nostaljiye bağlı o halk
Tarlaların ve atölyelerin kadınları
Çocukluklarına ağlayan çocuklar
Sana bu kâseyi gönderdi, Fidel.
İçi alabildiğine umut dolu
İçince bileceksin
Senin zaferinin ülkemin
Yaşlanmış şarabı gibi olduğunu
Anlayacaksın bir değil
Birçok insanın elinden çıktığını.
Bir damla değil,
Nehirlerdir orada akan.
İçinde tek bir asker yok
Onlarca cenktir yaşanan.
Onlar seni destekliyor
Çünkü sen o uzun mücadelemizin
Müşterek onurunu temsil ediyorsun.
Küba düşerse biz de düşeriz.
O düşse gelir kaldırırız
Çiçek açarsa özü bizdendir.
Cüret edip de Küba’nın o ak alnına dokunsalar
Yerler hemen halkın yumruğunu
Toprağa gömdüğümüz silâhları çıkartır
Kan ve gururla gelir savunuruz
Can Küba’mızı.
Pablo Neruda

0 Yorum: